روزگاری یک ایرلندی در آمریکا بود: ایرلندی

روزگاری یک ایرلندی در آمریکا بود: ایرلندی
بررسی ها | 02/12/2019 | توسط زنا رولندز
سلام به همگی حالتون چطوره؟ امروز ما در مورد مرگ صحبت می کنیم.

به من نگاه نکنید دوستان ، بلکه به مارتین اسکورسیزی و مرد ایرلندی او نگاه کنید (جدی ، تماشا کنید: این یک فیلم عالی است): آنها 209 دقیقه در مورد مرگ صحبت می کنند. همه گفتند: "یک فیلم وصیت نامه ای" ، ناگزیر: یک نویسنده هفتاد و هفت ساله که نیم قرن است فیلم می سازد ، به ژانری برمی گردد که برایش مشهورتر است - ژانری که ساخته شده آنقدر از خودش ساخته است که برای همیشه اصلاحش می کند ، حتی اگر فقط با تعداد انگشت شماری از عناوین در یک فیلمبرداری بی پایان - و بازیگران / دوستان / همراهان یک عمر ، همسالانی را که با آنها حداقل نیم دوازده برابر تاریخ سینما ساخته است ، جمع می کند (به علاوه آل پاچینو ، که اکنون فقط با او کار می کند ، و فکر کردن در مورد آن بسیار پوچ است که شما به سختی آن را باور می کنید).

ایرلندی داستانی است که در یک مهمانسرا باز و بسته می شود. به طور طبیعی پر از قتل. مملو از شخصیت هایی که وقتی ظاهر می شوند ، تاریخ انقضا روی هم قرار گرفته و در قاب ثابت قرار دارند. قهرمانانی که پیرمردهای مچاله و مچاله شده ای هستند ، با چهره های جوان CGI که ​​روی بدن های کبود و دردناک امروز گیر کرده اند. این داستانی است که بی وقفه و مطابق با یک دومینوی مهار نشدنی علل و معلومات پیش می رود ، که متقاعد کننده خود را به عنوان سرنوشت مبدل می کند و بدون جذابیت نتیجه می گیرد که "همان چیزی است که هست".

اما بیایید به ترتیب برویم.

فصل 1. گرافیک رایانه ای در اتاق: پیر شدن در محل کار
این مساله خنده دار است که تا به حال برای استفاده گسترده از پیر شدن بازیگران ، قبل از اینکه مارتین دشمن اصلی مارول باشد (اگر می خواهید بلافاصله در مورد بحث و جدل بسیار پرشور Marvel vs Scorsese صحبت کنید ، مستقیماً به فصل بروید 2) Michael Douglas از Ant-Man و Michelle Pfeiffer از Ant-Man 2 ، Guardians of the Galaxy: Kurt Russell از جلد 2 و بالاتر از همه از آن Samuel L. Jackson از Captain Marvel. برای پیر شدن به معتبرترین شکل ممکن ، معمولاً دو بازیگر لازم است: بازیگری که در واقع "تحریک" می کند و "بدلکاری" کم و بیش از سنی که می خواهید. سابق را جوان کنید. هر دو با چهره ای که در حرکت ضبط شده است ، بازی می کنند ، بازیگر جوان نیز بدن خود را در آن قرار می دهد ، سپس آنها می روند تا تصاویر قدیمی از بازیگر بزرگتر را به عنوان مرجع بگیرند ، همه را در دیگ عالی و جادویی گرافیک رایانه مخلوط می کنند و شما نسخه جوان بازیگر قدیمی را دریافت می کنید ، اساساً بسیار شبیه چهره ای که بازیگر قدیمی در جوانی داشت ، به علاوه یک اثر دره ناخوشایند ناخوشایند.

اما این کاری نیست که اسکورسیزی در "مرد ایرلندی" انجام می دهد: دنیرو همیشه دنیرو است ، هیچ جوان بدلکاری وجود ندارد که جسمی را برای نیمی از فیلمی که سی و چهل و پنجاه سال دارد به او قرض دهد. شما به خوبی می توانید آن را هنگام حرکت درک کنید ، و البته حتی در حالت ساکن ، اگر دست های بسیار چروکیده ای در قاب وجود دارد ، به عنوان مثال. همچنین ، چهره فرانک شیران ، قهرمان داستان The Irishman ، واقعاً شبیه چهره ای نیست که دنیرو در جوانی در راننده تاکسی داشت. بخشی از آن به دلیل اینکه فرانک شیران چشمانی آبی دارد که دنیرو هیچگاه چیزی نداشته است ، بخشی دیگر به این دلیل که آنچه آنها برای استفاده انتخاب کرده اند بیشتر شبیه به آرایش است ، نسخه جوان کننده آرایش پیری است که رابرت دنیرو در چند سال اخیر می پوشد. سکانس ها ، آنهایی که او در آنها 80 ساله است. جو پسی و هاروی کایتل نیز همین طور است (شاید برای کایتل کمی کمتر باشد ، زیرا او در طول زندگی خود اساساً همیشه یکسان بوده است).

زیرا؟ مسلماً می توانیم در مورد بی کفایتی فناوری اسکورسیزی (که در واقع اظهار داشت که او واقعاً نظری در مورد کاهش پیری دیجیتال ندارد و همه چیز را به دست تکنسین ها و هنرمندان جلوه های ویژه Industrial Light & Magic) می گذارد ، مسخره کنیم. ، "OK BOOMER" را در چهره او فریاد بزنید. اما ، من نمی دانم ، این به من برنمی گردد: این فیلمی است با هزینه 159 میلیون دلار ، 159 میلیون دلار که هیچ شرکت بزرگی نمی خواست آن را ارائه دهد و دقیقاً به این دلیل بود که مارتین خودش را تنظیم کرده بود و لازم بود "بی تحرکی "دنیرو و پسی برای نیمی از فیلم ، بنابراین فکر می کنم که این هیبرید عجیب و غریب خرد شده و جوان شده عمداً انجام نشده باشد کمی سخت است. این باعث می شود بیشتر فکر کنم که به نوعی خواسته می شود ، بخشی از فیلم است ، همان چیزی است که به ما می گوید: شخصیت هایی با تاریخ انقضا تعبیه شده ، که از ابتدا مرده اند. از یک خاطره خسته که خاطرات را ورق می زند اما واقعاً نمی تواند همه گرد و غبار را از بین ببرد ، چه رسد به اینکه دوباره جوان شود. از جادوی معمول سینما ، که وقتی کار می کند - مانند اینجا - نیازی به معتبر ، قابل قبول ، واقع گرایانه ندارد ، و در واقع بعضی اوقات وقتی دیده می شود ، وقتی فریب کار را نشان می دهد ، حتی م moreثرتر است. از مرگ ، یک بار دیگر ، "مرگ در کار" بر روی بدن بازیگر ، و بنابراین از سینما ، دوباره.

فصل 2. خیر ، بحث (کشنده) نه: مارتین در مقابل مارول
البته