بلبل ، مرغ سیاه و اینکه فکر نمی کنید با پرندگان شوخی کنید: بلبل

بلبل ، مرغ سیاه و اینکه فکر نمی کنید با پرندگان شوخی کنید: بلبل
بررسی ها | 02/03/2020 | توسط سیسیولینا ورتمولر
همه ما به یاد داریم که چطور پیش رفت ، مگر نه؟ بلبل در ونیز ارائه شد و در پایان نمایش برای مطبوعات ، شخص بی احتیاطی از جا پرید و فریاد زد "نیت بد ، مالداواز پوتانا! شرمنده شما منزجرکننده هستید!" به کارگردان جنیفر کنت. چرا این همه خصومت؟ راستش ، بعد از دیدن فیلم ، نمی فهمم ؛ صبر ، تاریخ سینما در مورد آن صحبت خواهد کرد. واقعیت باقی مانده است که ویژگی دوم جنیفر کنت از نظر احساسی بسیار قدرتمند و از نظر سیاسی پیچیده است و گرچه این دقیقاً یک مشاهده آسان نیست (در اولین نمایش ها مردم از جلوی صحنه های تجاوز به بیرون از اتاق می شتابند و فقط با قاب بندی چهره صورت گرفته است. قربانی - اکنون آنچه را می خواهید بگویید ، اما اگر کارگردانی موفق شود با قاب بندی صورت زن بینندگان را به پرواز در آورد ، این درخشان است) شایسته بررسی است. در این میان ، بیایید به گفتمانی که قبلاً در روزهای میدسومار مطرح کردم برگردیم: کار دوم همیشه از کار اول (یا اولین کاری که شما را به عموم مردم معرفی کرد) دشوارتر است. چه کار می کنی؟ اگر آری آستر با ترسو تصمیم گرفت در مسیر رد شده توسط وراثت ، بی باک ادامه دهد ، جنیفر کنت شجاع ، که کارگردانی بهتر از استر است و همانطور که قبلاً گفتم ، دارای گلوله های فولادی تخمدان است ،

- حق فیلم اول را خریداری کرده تا مطمئن شوید که هیچ بازسازی نشده است. Eccheccazzo.

- در برابر پیشرفت های هالیوود مقاومت کرد. ایچکازو!

- دوره جنگ سیاه ، یعنی استعمار انگلیس در تاسمانی ، و نقش محکومین ایرلندی را که برای اجرای حکم خود به آن طرف جهان فرستاده شده اند ، با تبدیل شدن به "دارایی" برخی از شات های بزرگ انگلیسی ، مطالعه کرد. در مورد زنان ، "استاد" آنها بدیهی است که به بدن آنها دسترسی داشته است.

- پالاوا کانی ، یک زبان بومی که تقریباً از بین رفته است ، با کمک جیم اورت ، مشاور بومی ، که با فروتنی و صادقانه او را برای مدت زمان تولید فیلم استخدام کرد ، در معرض دید قرار گرفت.

- فیلم بسیار سختی را نوشته و کارگردانی کرده است ، آنقدر تمیز ، لاغر و سازش ناپذیر که یکی (مانند تندرست فوق الذکر) احتمالاً متوجه شاهکار پیش روی خود نمی شود.

آهنگ تم!

این فیلم به مانیت و بی رحمی بیش از حد و بلاعوض متهم شد: انگلیسی ها خیلی بد هستند ، ستوان هاوکینز هر کسی را که در محدوده قرار بگیرد می کشد و تجاوز می کند ، سربازانش جلوی تقلید از اعمال او را نمی گیرند (و اگر این کار را بکنند می میرند). خیلی زود بد) چقدر عجیب: اگر ارتش کنفدراسیون یا اس اس یا ببرهای ارکان بودند که همان ظلم ها را روی صفحه نمایش در یک زمینه متفاوت انجام می دادند ، هیچ کس انگشت بلند نمی کرد. اما در بین عموم مردم که در تاریخ امپراتوری انگلیس تخصص ندارند ، هنوز این توهم سعادتمندانه وجود دارد که استعمار انگلیس ناخوشایند بود ، بله ، اما مودبانه ، با ساعت 5 بازی چای و کریکت. توپ ها. انگلیسی ها ، مانند ما مهاجران اروپایی ، به آرامی شروع به درک می کنند (و این هیچ چیز نیست ، اما هیچ چیز در مقایسه با گذشته نیست) ، آنها می توانند برای هر کسی که استثنایی بودن و استحقاق خود را به رسمیت نمی شناسد نژادپرستانه و سادیست باشد. در این فیلم در مورد قاچاق در ایرلند ، زنان و بومی ها ، اما اگر می توانید ، به گوین نیز نگاه کنید: یک فیلم کوتاه ناقص ، کمی کارگردانی بد ، اما در به تصویر کشیدن درمانی که انگلیسی ها برای ولزی ها اختصاص داده اند کاملاً واقع بینانه است ؛ نشانه اینکه سرانجام ، حتی این پادشاهی متلاشی شده دیوانگان اسکیزوفرنیک نیز در حال جستجو برای درون است.

دیر بهتر از هرگز ، باور کنید

بلبل یک فیلم عمیقا شجاعانه و متعادلانه متعادل است زیرا علی رغم اینکه فیلمی تاریخی است و با تمرکز بر موضوعات سو abuse استفاده انسان بر اساس حقوق سیاسی ، موفق به تبدیل شدن به "فیلم تقبیح" نمی شود و در دام تعلیمی کسانی که می خواهند شما را متقاعد کنند ، قرار نمی گیرد. از پایان نامه خود: کنت وضعیتی را به شما نشان می دهد و نتیجه گیری را به شما می سپارد. برعکس ، او تخفیف نمی دهد که خود را با انتقادات فمینیستی ستایش کند. کارگردان جدا از قهرمان اصلی کلار ، که مثل کلاسیک شلغم و انتقام را دنبال می کند ، دو شخصیت کوچک زن را به عنوان گوشت تازه یکبار مصرف ترسیم می کند. این کار را نه برای بحث و جدال بلاعوض ، بلکه به خاطر واقع گرایی انجام می دهد.

هیچ کس ، در این فیلم ، یک شخصیت کاملاً مثبت نیست: بلبل کلر (آیسلینگ فرانسیوسی) ایرلندی است ، او سفید پوست است ، بنابراین به طور پیش فرض نژادپرست است. او و راهنمای بومی بیلی (Baykali Ganambarr) ، که در مأموریت انتقام جویی او را همراهی می کند ، فقط وقتی نزدیک می شوند که بفهمند دشمن مشترکی دارند ، در غیر این صورت به نفرت از یکدیگر ادامه می دهند. بلی بومی ، به نوبه خود ، یک قدیس مقدس نیست و با آرامش اعتراف می کند که مردمش سیب های پوسیده جامعه را بدون فکر زیاد می کشند. نام واقعی او Mangana یا به زبان بومی "مرغ سیاه" است و برخی از لحظات موسیقی بین بلبل و مرغ سیاه متولد می شوند که مهم نیستند