حساب نهایی: بررسی مستند لوک هلند

حساب نهایی: بررسی مستند لوک هلند
بازبینی Final Account ، فیلم مستندی از لوک هالند که خاطره شوع را بین انکار و احساس گناه بازگو می کند.

طی 70 سال ، تعداد باورنکردنی فیلم و مستند درباره فاجعه هولوکاست تولید شده است. در بسیاری از موارد ، ما با شاهکارهای واقعی فیلمبرداری روبرو بوده ایم.
با این وجود ، طی سالهای متمادی ، تعداد معدودی با این حساب نهایی وارد یک مین مانند Luke Holland شده اند که سازنده مستند مستند با آن دیدگاه و نگاه بی سابقه و بسیار جالبی را برای بیننده به ارمغان می آورد: نگاه آلمانی ها.
منظور ما از آلمانی ها ، جانبازان جنگی ، غیرنظامیان است ، اما به ویژه اعضای سابق SS یا آن دسته از ورماخت ، که ناگزیر (حتی جزئی) با برخی از وحشتناکترین جنایات مردم آلمان در کشورهای اشغالی درگیر شدند و در آن کارخانه مرگ که "راه حل نهایی" بود.
نتیجه حاصل شده توسط هلند ، مصاحبه با بیش از 300 شاهد عینی و شهروندان سابق آنچه که "رایش نازی" بود ، بدون هیچ سایه شکی از هر نظر قابل ستایش است و غذای مورد علاقه مطلق ، همراه با ادای احترام به قربانیان و تجزیه و تحلیل میراث سنگین نازیسم در جامعه آلمان امروز.

حساب نهایی سفر به گذشته است

از روزهای آغازین ، از دوره پس از جنگ که در آن فقر ، تورم و هرج و مرج باعث شد هیلتر و حزب ناسیونال سوسیالیست قدرت را به دست بگیرند ، تا سالهای قوانین نورنبرگ ، تا زمانی که آشکارتر از داخائو ، آشویتس ، تربلینکا یا ماوتهاوزن ، زندگی مردم با سرعت صنعتی در حال سوختن بود.
می توان گفت که حساب نهایی بیش از هر چیز تلاش می کند تا بفهمد که در آن زمان چقدر و چگونه شناخته شده بود ، و دیدگاه دختران و پسران آلمانی که امروز ، در آلمان 2.0 ، شاید توسط پدربزرگ و مادربزرگ یا مادربزرگ و مادربزرگ ، اغلب به خاطر سپرده می شوند ، نگاه کردن به عکس های قدیمی ، چهره های قدیمی دوره ای که واقعا دور به نظر می رسد. در عوض فقط 70 سال پیش بود. بیشتر اوقات هلند هنوز فراموشی را به ما نشان می دهد ، امتناع از واقعیت ، به حداقل رساندن یا حذف بدترین آن سال ها ، پر رفت و آمدترین جاده است ، زیرا ساده ترین ، انسانی ترین است. طرد طبیعی ترین واکنش های انسانی است.
امتناعی که با یادگاری ، پرچم ، مدال ، در باران "بله" "" اما "" اما "" من کاری ندارم "و همه بقیه که با آنها بازنشسته یا پدربزرگ و مادربزرگ سالخورده تجلی می یابد ، برای یک لحظه به سر پوشیدن برمی گردند مرگ یا سواستیکا در دامان.

خاطره شوع ، بین انکار و احساس گناه

بعد دیگری نیز وجود دارد ، آن کسانی که دهه ها مجبور به زندگی با پوشیدن (علیرغم غرق شدن در تاریخ ، دزدی ادبی توسط کودکی با لباس) نشان های اشتباه ترین علت در تاریخ بشریت ، و که سالهاست آرامش پیدا نکرده است ، قادر به بخشش خودش نیست ، نمی داند که آیا خود را ببخشد حتی اگر واقعاً هرگز مستقیماً مقصر جنایات نباشد.
اما آیا مسئولیت شخصی در چنین زمینه ای محدودیتی دارد؟ و آن یکی تاریخی؟ کم و بیش مهم است؟ آیا می توان کار دیگری انجام داد؟ چیزی متفاوت؟ نیامدن ماشه ، کشته نشدن کسی برای بی گناهی کافی است؟ اینها تنها برخی از س questionsالات زیادی است که Final Account نه تنها برای بیننده ، بلکه برای قهرمانان 90 دقیقه ای یک مستند خوب و ساخته شده به وجود می آورد ، که همچنین باعث تعجب می شود ، وقتی SS های مسن سعی می کنند به جوانان نادان و تحصیل کرده توضیح دهند چرا روح آنها هیچ آرامشی پیدا نمی کند ، زیرا چیزی برای نجات از زمان سواستیکا وجود نداشت.

یک فیلم مستند با ارزش اخلاقی بالا
نتیجه دوازده سال کار ، حساب نهایی مستندی است که همچنین با احترام ، با احساس و اشتیاق ، در ادای احترام به حافظه ، بردن ما به مناطق کشف نشده حرکت می کند ، اما این کار را می کند بدون اینکه هرگز تسلیم لفاظی های آسان شود.
بسیار شگفت آور است که چگونه موفق می شود توجه بیننده را تحت تأثیر قرار دهد و آنچه را که می توانیم در لحظات مختلف به عنوان "پیچ و تاب" تعریف کنیم ، یا در هر صورت افشاگری که به ما تأیید می کند ، چقدر در واقعیت ، در وطن فرانتس بکنباوئر و کانت ، وجود دارد با این حال ، این عملیاتی برای حذف حافظه به عنوان شاهد یک مسئولیت جهانی و جهانی بود.
دلیل دیگر اینکه فیلم هایی مانند Final Account باید به حیات خود ادامه دهند ، حتی وقتی آخرین شایعات ، آخرین بازماندگان از بین رفته باشند.